Positief effect
Welke voedingsstoffen hebben een positief effect op vloeiende spraak? Kun je dus beter wat meer eten?
In het midden van de vorige eeuw was er vooral in de Verenigde Staten een rage om veel lichamelijke kwaaltjes te lijf te gaan met vitaminen. Zo werden deze middelen ook ingezet tegen stotteren. Slechts één vitamine wordt in de wetenschappelijke literatuur aangetroffen met een positieve werking tegen stotteren, namelijk vitamine B1. Het placebo-gecontroleerd onderzoek is verricht door Hale (1951) aan de universiteit van Florida (doelgroep : kleuters) en door Penson (1952) aan de universiteit van Ohio (doelgroep : volwassenen).
Hoewel deze literatuur al langer in mijn bezit was, heb ik er tot nog toe weinig aandacht aan besteed. Tot dat ik recentelijk literatuur uit 2002 onder ogen kreeg, waarbij vitamine B1 in verband wordt gebracht met koper en wel in een zeer onverwachte functie : het opruimen van koper in de hersenen ! Het betreft het onderzoek van Sheline, die op zoek is naar "neuroprotective strategies" bij de behandeling van Wilson-patienten ( een erfelijke ziekte met koperophoping in o.a. de hersenen). Hij onderzoekt of het gebruik van vitamine B1 het leven van zijn proefdieren met de ziekte van Wilson kan verlengen. Het resultaat is verrassend : door aan het drinkwater 1% toe te voegen wordt het leven verlengd van ca. 6 maanden tot meer dan 16 maanden ! De binding van koper wordt veroorzaakt door het zwavelatoom, dat zich bevindt in de moleculaire structuur van de vitamine.
Wie het effect van vitamine B1 op zijn spraak wil testen kan het beste een vitamine B-complex nemen, omdat het slikken van vitamine B1 een tekort kan veroorzaken van de overige B-vitaminen. Voor het bereiken van een snel resultaat moet men 3 keer daags een B-50 tablet met de maaltijd innemen. Na verloop van tijd kan men volstaan met een onderhoudsdosis van één tablet per dag.
(Het opvolgen van deze tips geschiedt op eigen risico. Indien u medicijnen gebruikt: raadpleeg eerst uw arts of apotheker).
Op verschillende plaatsen in de stotterliteratuur wordt melding gemaakt van de positieve invloed van suiker op stotteren :
- Brunner (1936) : de spraak van een stotterende kleuter wordt geheel vloeiend na het weglikken van vele caramel lollies.
- Palasek (1960) : experimenten met stotteraars, waarbij diverse capsules met kalk of suiker worden toegediend (dubbelblind onderzoek t.a.v. placebo’s). Tot verbazing van de onderzoekers wordt na de suikerinname een afname van het stotteren waargenomen.
- Van Riper (1973) : bij de therapeutische behandeling (spraaklessen) van stotterende kinderen kunnen tijdens de sessies snoepjes als beloning worden verdiend. Men constateert : meer snoepjes verminderen het stotteren. Compton (1993) : vermeldt onder het hoofdstuk “remedies” het geval van een stotterende puber, die met ijsco’s zijn spraak beter beheerst.
- Webster (1993) : deze stotterende neuroloog experimenteert langdurig met suiker en constateert een verbetering van zijn spraak.
Het is algemeen bekend, dat je “sombere buien” weg kunt eten met zoete dingen. Suiker verhoogt de serotonineafgifte in de hersenen, waardoor negatieve gevoelens verdwijnen. Behalve dat hierdoor het zelfvertrouwen toe neemt is er ook een direct effect op de spieren van ons spraakorgaan : door een vermindering van acetylcholine wordt de spierspanning lager. Een tweede effect van suiker is de reactie met koper. Sinds 1950 is bekend, dat koper door z.g. suikeralcoholen kan worden gebonden. Dieren, die op een suiker-dieet (met mineralen waaronder koper) worden gezet, vertonen na enige tijd verschijnselen van een kopertekort. Het is echter de vraag of de geringe hoeveelheid suiker in de hierboven vermelde stottersituaties wel voldoende is voor een dergelijke reactie met koper.
